وقف ?
(ابتدا آيات 35 ـ 50 سـوره مباركه بقره قرائت و موارد وقف قـبلي در آن اعمال گردد سپس به تدريس اين درس پرداخته شود.)
در جلسه قـبل توضيح داديم كه وقتي مي توانيم وقف كنيم كه معناي جمله تمام باشد و چون ما معناي عربي را نمي دانيم با قرار دادن علامتهايي ما را راهنمايي كرده اند. در اين درس با اين علامتها آشنا مي شويم.
(م) نشانه وقف لازم: با ديدن اين علامت بايد وقف كنيم.
(لا) نشانه وقف ممنوع: با ديدن اين علامت نبايد وقف كنيم.
(ط) نشانه وقف مطلق: با ديدن اين علامت مي توانيم وقف كنيم و وقف آن خوب است.
(ج) نشانه وقف جايز: با ديدن اين علامت اگر خواستيم مي توانيم وقف كنيم و اگر نخواستيم وقف نمي كنيم.
(ز) نشانه وقف مجوَّز: با ديدن اين علامت اگر وقف نكنيم بهتر است.
(ص) نشانه وقف مرخَّص: با ديدن اين علامت اگر نَفَسمان نرسيد مي توانيم وقف كنيم.
نـكـته: تا اينجا با روانخواني قرآن آشنا شديد. در اين آخر قاعده اي را بيان مي كنيم كه بي ارتباط بـه روانخواني قرآن نيست، در بعضي از آيات قرآن زير حرف تنوين دار نوني با عـلامت كسره (نِ) قرار داده اند كه خود قاعده اي خاص دارد و آن اينكه هرگاه آخر كلمه اي تنوين باشد و بعد از تنوين حرفي با علامت سكون يا تشديد قرار گيرد، دو حرف ساكن در خواندن نزد هم واقع مي شوند. مانند:
فِسْقٌ الْيَوْمَ كه مي شود فِسْقُ نْ الْيَوْمَ
در اينجا براي اينكه حرف ساكن بعد از تنوين خوانده شود، نون تنوين را با صداي كسره (ـِ) مي خوانيم به اين نحو: فِسْقُ نِ الْيَوْمَ

تمرين 1
كلمات زيرا را بخوانيد:
بـِرَحـْمـَةٍ ادْخـُلُوا ـ مَثَلاً الْقَوْمُ ـ اَليمًا الَّذينَ ـ اَحَدٌ اللّهُ ـ عَدْنٍ الَّتي ـ عُزَيْرٌابْنُ ـ لَهْوًا انْفَضُّوا ـ سَواءً الْعاكِفُ ـ يَوْمِئذٍ الْحَقُّ ـ كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ