چند نكته تجويدي
1. موارد - سكت- در قرآن
سكت يعني قطع صوت در زماني كوتاه بدون تجديد نفس.
در چهار مورد از قرآن - سكت- وجود دارد، و علامت آن -س- كوچك مي‌ باشد.
الف: وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً (س) قَيَّماً لِيُنٌذِرَ (كهف، 2ـ1).
لازم به ياد سپاري است كه روش انجام سكت مانند روش انجام وقف مي‌ باشد (بدون تجديد نفس) لذا مورد فوق در هنگام سكت -عِوَجا (س) قَيِّماً- خوانده مي‌ شود.
ب: مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا س هذا ما وَعَدَ الرَّحْمنَ (يس، 52).
ج: وَ قيلَ مَنْ (س) راقٍ (قيامة، 27).
د: كَلاّ بَلْ (س) رانَ عَلي قُلُوبِهِمْ (مطفّفين، 14).
لازم به ياد سپاري است كه در مورد اوّل و دوّم، سكت وقتي پيش مي‌ آيد كه روي كلمات - عِوَجاً و مَرْقَدِنا- وقف نگردد و به وصل خوانده شوند.

2. موارد -ها ‌سكت- در قرآن
ها سكت، ها ساكني است كه جهت حفظ حركت حرف آخر و توازن آيات آمده، و تنها در هفت كلمة قرآن مي‌ باشد.
لَمْ يَتَسَنَّهْ (بقره ـ 259)
اِقْتَدِهْ (انعام ـ 89)
كِتابِيَهْ ـ حِسابِيَهْ ـ مالِيَهْ ـ سُلْطانِيَهْ (الحاقّه ـ 29 ـ 19).
ماهِيَهْ (قارعة ـ 10).

3. عدم تلفّظ - الف مدّي- در حال وصل
الف: مدّي كلمات ذيل در حالت وصل خوانده نمي ‌شود.
اَنَا (در هر جاي قرآن).
لكِنَّا (كهف، 38).
الظُّنُونَا ـ الرَّسُولاَ ـ السَّبيلاَ (احزاب، 10 ـ 66 ـ 67).
قَواريرَا (دهر، 15، اولين مورد)
سَلاسِلاَ (دهر، 3) اين مورد را بدون الف نيز مي‌ توان وقف كرد.

4. هاء ضمير
با ها‌ ضمير و موارد اشباع و عدم اشباع آن در جزوة روخواني قرآن آشنا شديد در اينجا به چند نكته توجّه فرماييد:
الف: ها ضمير در - يَرْضَهُ لَكُمْ- (زمر، 7) اشباع نمي‌گردد.
ب: ها ضمير در - فيِه مُهاناً- (فرقان، 69) اشباع مي‌ شود.
ج: حرف ها در - ما نَفْقَهُ كَثيراً- (هود، 90) ذاتي است و اشباع نمي ‌شود.

5. چند نكتة ديگر
الف: در كلمة -بِئسَ الْاسْمُ- (حجرات، 11) پس از حذف همزة وصل -اسْم- چون دو حرف ساكن (لْـ، سْ) كنار يكديگر واقع گرديده‌اند، جهت امكان تلفّظ، -لام- را مكسور مي‌ خوانند و - بِئْسَ لِسْمُ- خوانده مي‌ شود.
ب: كلمة -مَجْريها- (هود، 41) امالة تامّه مي‌ شود كه بايد فتحة -راء- ميل به كسره و الف ميل به ياء داده شود و حرف راء ترقيق شده و الف به صورت كسرة فارسي تلفّظ گردد.
ج: در كلمة -ءَاَعْجَمِيٌّ- (فصلت، 43) همزة دوّم تسهيل مي‌ گردد كه بايد آن را بين همزه و الف تلفّظ كرد، به عبارت ديگر بايد از تيزي و سنگيني و شدّت همزه صرف نظر نمود.
د: در كلمة -لا تَاْمَنّا- (يوسف، 11) كه در اصل -لا تَاْمَنُنا- بوده و ادغام كبير صورت گرفته در هنگام تلفّظ نون مشدّد، لبها را به صورت غنچه جمع مي‌ كنند تا اشاره به ضمّه‌اي شود كه در اصل وجود داشته و اين عمل را -اشمام- گويند.
در پايان از خداوند متعال موفقيّت شما را در امر تعليم و تعلّم قرآن كريم خواهانيم.