از آن جا که برائت جایگاهش به مقتضای قرآن و روایات، در دین جایگاه ولایت است و ارادتمندان و متدیّنین به هر مبدأیی همان طور که میل و رغبت به آن مبدأ دارند، باید نفرت و بیزاری از دشمنان آن مبدأ را داشته باشند، چنانچه خدای تبارک و تعالی می‏فرماید:

وَ لَقَدْ بَعَثْنا فی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَی اللَّهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلالَةُ فَسیرُوا فِی اْلأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الْمُکَذِّبینَ (16نحل/36) و به راستی که در میان هر امتی پیامبری برانگیختیم [تا بگویند] که خداوند را بپرستید و از طاغوت پرهیز کنید. و از ایشان کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده و از ایشان کسانی هستند که سزاوار گمراهی‏اند، پس در روی زمین سیر و سفر کنید و بنگرید که سرانجام انکارپیشه‏گان چگونه بوده است.

(که خدا را بپرستید و از طاغوت دوری کنید) .

و در جای دیگر می‏فرماید:

یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إنَّهُ لَکُمْ عَدُوُّ مُبینٌ (2بقره/208) ای مومنان همگی از در ایمان و اطاعت [اسلام] درآیید و از گامهای شیطان پیروی مکنید که او دشمن آشکار شماست.

ملاحظات: ادامه متن در صفحه بعد