اصول و روشهای تبلیغی در قرآن - قسمت اول
قرآن مجید, در زیر مجموعه ی اصل تبلیغی تذکر, از روش موعظه ی حسنه, یادآوری نعمت ها و رحمت ها, عبرتآموزی و تکرار, بارها استفاده کرده است. * اصل تذکر در قرآن دارای جایگاه رفیعی است تا آنجا که تمامی قرآن ((تذکره)) نام گرفته است: ((ان هذه تذکره))(1). و تنها وظیفه رسول خدا(ص) ((تذکر)) بیان شده است: ((انما إنت مذکر))(2). * و این اصل بیانگر آن است که گاه باید آنچه را که فرد به آن علم دارد, برای او باز گفت. به سخن دیگر, تذکر, علومی را که در سر مدفون شده, در ((دل)) مبعوث می سازد(3). از این رو, تذکر یکی از اصول اساسی تبلیغ تلقی می شود. ((و ذکر به إن تبسل نفس بما کسبت))(4). ((آنان را به قرآن تذکر ده, مبادا کسی به سبب کردار ناپسند خویش در معرض هلاکت قرار گیرد)).* بدین ترتیب در اصل تذکر باید روشهایی باشد که به آگاهیهای فرد, تحرکی بخشد و برای این مقصود, روشهای ذیل پیش بینی شده است: * 1. روش موعظه حسنه.* راغب اصفهانی در معنای...

قرآن در مثنوی معنوی
آن چه مثنوی مولانا از قرآن می‏بیند و می‏خواهد، نه ظاهر و صورت و حروف آن است، بلکه باطن و جان و درون آن است و حکمتی است که با تعلیم و تعلّم کتاب خدا به دست می‏آید. اگر صورت روشن و تمثیلی قرآن نیز در سیمای مثنوی تابان است، هم به تقلید و تبعیت از سبک قرآن است و هم، برای تعلیم و دعوت همگانی است که در ظرف تشبیه و مثل، شراب حقیقی معنا ریخته شده و نوشانده می‏شود. * رضی‏الله‏عنه خورشید قرآن در سراسر سرزمین مثنوی تابان است و کم‏تر ناحیه و خانه‏ای است که نور و روشنی و تجلّیی از آن آفتاب رخشان نداشته باشد. قرآن در مثنوی، هم‏جلوه‏ی ظاهری‏و صوری‏دارد و هم جنبه و جلوه‏ی باطنی و معنوی. هم الفاظ و حکایت‏ها و امثالش در مثنوی حاضر و پُر بَسامد است و هم روح و معنا و پیامش مثنوی را معنوی کرده است. * هم جهان و جهان‏بینی قرآنی در مثنوی تصویر و توصیف شده و هم مثنوی همچون آفریننده‏اش(1)، قطره‏ای...

آشنایی با واژه های بشر و آدم و انسان
هرچند در زبان فارسی و محاوره ای میان کاربرد کلمات ((بشر, آدم و انسان)) تفاوتی قائل نیستیم و هر سه را به یک معنی استعمال می کنیم, ولی با توجه به توضیح ذیل و به استناد بعضی از آیات و الفاظ قرآنی متوجه خواهیم شد که میان این سه واژه تفاوت بارز و آشکاری وجود دارد.* بدون شک خلقت بشر بر خلقت آدم و انسان سبقت دارد. حضرت امام صادق(ع) در حدیثی می فرمایند:* ((شاید شما فکر می کنید که خداوند جز شما بشری نیافریده است, چرا! به خدا قسم که خداوند هزاران هزار بشر آفریده است که شما در آخر این سلسله قرار دارید)).* در کتاب خصال شیخ صدوق از امام محمد باقر(ع) نقل شده است که خداوند عزوجل از آن روز که زمین را آفریده, هفت عالم در آن پدید آورده است و بشرهای این عوالم از فرزندان حضرت آدم(ع) نبوده اند و خداوند آنها را یکی پس از دیگری با جهان مربوط به خودشان در زمین منزل داد, سپس حضرت آدم(ع) ابوالبشر را آفرید و انسان...

اسماء و صفات خدا در قرآن - قسمت دوم
غافر الذنب * این اسم در قرآن یک بار آمده، و همراه با اسم‏های دیگر وصف خدا قرار گرفته است، چنان‏که می‏فرماید: * تنزیل الکتاب من الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب شدید العقاب ذی الطول لا اله الا هو الیه المصیر(غافر، 2 - 3) * ترجمه: کتاب نازل شده از جانب خدای نیرومند و دانا، آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، سخت عقوبت، صاحب مکنت، خدائی جز او نیست، بازگشت‏به سوی خدا است. * -غافر- به صورت جمع همراه باکلمه -خیر- یک بار در قرآن آمده است آن‏هم وصف خدا قرار گرفته است چنان‏که می‏فرماید: * فاغفر لنا وارحمنا و انت‏خیر الغافرین(اعراف، 155). * ما را ببخش و بر ما رحم کن تو بهترین آمرزندگانی. * از ماده -غفر- که به معنی ستر است، سه اسم برای خدا در قرآن مشتق شده است: * 1 - غافر; -غافرالذنب‏- (غافر،3): بخشنده گناه. * 2 - غفور; -ربک الغفور ذوالرحمة...-(کهف، 58): پروردگار تو بخشنده و صاحب رحمت است....